"จะไปแล้วเหรอ"
อี๋เอินนั่งมองแผ่นหลังกว้างของชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็น "เจ้าชีวิต" ที่บัดนี้มีแต่รอยขีดข่วนเป็นทางยาว
จะเป็นฝีมือใครที่ไหนถ้าไม่ใช่เขาเอง
แขนแกร่งที่โอบรัดทำเอาร้อนรุ่มไปทั้งร่าง สะโพกสอบที่บดเบียดยัดเยียดความเป็นตัวตนเข้ามาอย่างรุนแรง อี๋เอินยอมรับว่าเขาพึงพอใจกับเซ็กส์ของเสี่ยหนุ่มมาก แต่ในข้อดีมักมีข้อเสียเสมอ
คือเสี่ยอิมไม่ชอบใส่ถุงยาง
ทุกครั้งอี๋เอินจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความอึดอัดในช่องท้องเนื่องจากสิ่งที่คั่งค้างในร่างกาย และนั่นทำให้เขาต้องเข้าเรียนสายเพราะมัวแต่จัดการเอามันออก
ครั้งนี้ก็เช่นกัน
อี๋เอินนั่งนิ่ง รอคอยจนกว่าเสี่ยหนุ่มจะใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองเสร็จ ท่าทางเหมือนแมวง่วงทำเอาคนมองยิ้มออกมา
"วันนี้ฉันมีธุระกับเสี่ยหวัง"
อี๋เอินพยักหน้าเนือยๆ ช่วงนี้แจบอมหรือเสี่ยอิมชอบไปพบปะสังสรรค์กับกับเสี่ยหวังหรือหวังเจียเอ๋อร์ เจ้าของคาสิโนที่ฮ่องกงบ่อยๆ คงจะตกลงร่วมทำอะไรกันสักอย่าง
แต่อี๋เอินไม่สนใจหรอก อันที่จริงเแจบอมจะไปทำอะไรที่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องของเขาอยู่แล้ว
เพราะเขามีหน้าที่ปรนเปรอความสุขให้ผู้ชายคนนี้เท่านั้น เราจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกันเด็ดขาด
แจบอมลงมานั่งซ้อนหลังอี๋เอิน จูบเบาๆที่ไหล่เปลือยเปล่า "แล้วฉันจะรีบกลับมา"
ไม่ต้องรีบก็ได้...อี๋เอินคิดแต่ไม่ได้พูดออกไป
จนกระทั่งร่างของเสี่ยหนุ่มลับตาไปแล้ว อี๋เอินจึงลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรหาเบอร์โทรศัพท์ที่ตอนนี่กลายเป็นเบอร์ favourite ของอี๋เอินไปแล้ว
"ฮัลโหล..ยูคยอมอ่า ฉันไม่ค่อยสบายเลย"
.
.
.
ไม่นานนักก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง อี๋เอินยิ้มอย่างพึงพอใจ แม้สีหน้าจะเรียบเฉยแต่เสียงหายใจหอบเหนื่อยก็เป็นหลักฐานอย่างดีว่าเจ้าตัวรีบมาหาเขาแค่ไหน
และนั่นทำให้หัวใจของอี๋เอินพองโตอย่างประหลาด
"ไม่สบายตรงไหนครับคุณอี๋เอิน" ยูคยอมเอ่ยถามอย่างสุภาพ ถ้าเป็นเด็กเสี่ยคนก่อนๆยูคยอมคงไม่แยแส ปล่อยให้รับชะตากรรมกันไปเอง แต่กับคนๆนี้ชายหนุ่มรู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรกเจอว่าไม่ธรรมดา
อาจเพราะอะไรบางอย่างที่ทำให้ยูคยอมรู้สึกทั้งเกรงกลัวและ "หลงใหล" ไปพร้อมๆกัน
"ฉันไม่สบายท้อง" อี๋เอินว่า พลางนอนตะแคง จงใจให้เสื้อคลุมที่ปิดสะโพกไว้อย่างหมิ่นเหม่ร่นลงมาจนเห็นอะไรต่อมิอะไรได้อย่างชัดเจน "เอาออกให้หน่อย"
ยูคยอมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับภาพที่เห็น สะโพกอวบอิ่มลอยเด่นอยู่ตรงหน้า และช่องทางสีสวยที่แม้จะโดนรุกรานไปหลายครั้งแต่ก็ยังคงปิดสนิท
"น้า..."
นัยน์ตากลมโตเว้าวอน แต่ยูคยอมเบือนหน้าหนีราวกับไม่อยากรับรู้ "ปกติคุณก็จัดการเองไม่ใช่เหรอครับ"
"ก็วันนี้ฉันไม่ค่อยสบายนี่ เมื่อยตัวไปหมดเลย" อี๋เอินพลิกตัวไปมาจนสายเสื้อคลุมหลุดเผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยแดงจางๆ "ขนาดพลิกตัวยังยากเลย ให้เอี้ยวตัวไม่ไหวหรอก"
ตอนนี้ทั้งเทวดาและซาตานกำลังต่อสู้กันในหัวอย่างหนัก ถ้าเกิดเสี่ยอิมรู้เข้าเขาคงไม่ตายดี แต่อีกใจหนึ่งก็ร่ำร้องอยากสัมผัสความหอมหวานตรงหน้าเหลือเกิน
และถ้าเขาได้ทำคงไม่หยุดแค่เอาออกให้แน่ๆ
แต่ยังไงเขาก็ไม่มีทางขัดคำสั่งคนตรงหน้าได้อยู่ดี
ยูคยอมถอนหายใจ พยายามตั้งสติและเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆเตียง จัดแจงเอาผ้าสะอาดมารอง
"เหมือนคุณครูดูแลเด็กอนุบาลเลย"
อี๋เอินเอ่ยเย้า ยูคยอมตวัดสายตาขึ้นมามองคนที่กลายเป็นเด็กอนุบาลให้ครูอย่างเขาดูแลก่อนจะก้มลงทำภารกิจของตัวเองต่อ
"เบาๆนะ..อ๊ะ!"
ยามที่ก้านนิ้วยาวรุกล้ำเข้ามาในร่างกาย อี๋เอินถึงกับร้องครางเสียงดัง ความเสียวกระสันแล่นไปตามเส้นประสาททั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว มันรุนแรงเสียจนอี๋เอินเผลอตอดรัดอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งนิ้วที่สองและสามตามมายิ่งรัดแน่นจนยูคยอมกัดฟันกรอด
"ยู..คยอม..อ๊า..."
อี๋เอินน้ำตาคลอหน่วย กัดริมฝีปากจนห้อเลือด น่าแปลกที่ครั้งนี้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย ความต้องการพุ่งสูงจนน่ากลัว ความรู้สึกราวกับกำลังแล่นลงบนรถไฟเหาะที่สูงชันก่อนที่ทุกอย่างจะสิ้นสุดลงเมื่อยูคยอมถอนนิ้วออกพร้อมกับสิ่งที่คั่งค้างในร่างกายไหลออกมาจนหมด
"หมดธุระแล้วผมขอตัว...."
ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะลุกออกจากเตียงจู่ๆร่างทั้งร่างก็โดนเหวี่ยงลงกับเตียงพร้อมกับร่างบอบบางที่ขึ้นมาคร่อมทับ อี๋เอินก้มลงช่วงชิงลมหายใจของคนตรงหน้าอย่างหิวกระหาย สะโพกนุ่มจงใจบดเบียดเข้ากับส่วนกลางลำตัวที่เริ่มดุนดันขึ้นมา ชั่วอึดใจเดียวจนกระทั่งยูคยอมเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกกลับบ้าง ริมฝีปากหนาดูดดุนเยลลี่หอมหวานจนแทบจะขาดติดปาก แทรกลิ้นเข้าไปชิมความหวานภายในที่ใฝ่ฝันมานาน ชายหนุ่มละริมฝีปากออกมาชั่วครู่ก่อนประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง และอีกครั้ง ฝ่ามือร้อนปัดป่ายสะเปะสะปะไปทั่วลำตัวขาวเนียน บีบเค้นอย่างมันมือ
วินาทีนี้ต่อให้อิมแจบอมเอาปืนมาจ่อหัว พวกเขาก็หยุดไม่ได้อีกแล้ว..
/fin
ไม่มีอะไรเลยจริงๆ เป็น NC ชั่ววูบมากๆ
ขอบคุณโครงเรื่องคุณ Moo_MinPG สำหรับแรงบันดาลใจในครั้งนี้
ถามว่ามีฉากต่อจากนี้มั้ย คำตอบคือ..จินตนาการเอาเองนะคะ 55555555
