วันเสาร์ที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2561

NC love in Paris


“คิมยูคยอ--อื้อ!” ยูคยอมไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้บ่นว่าอะไรอีก ใบหน้าหล่อก้มลงไปช่วงชิงริมฝีปากบางด้วยอวัยวะเดียวกัน ดุนดันให้อีกฝ่ายเผยอปากเปิดรับลิ้นร้อนให้ชำแรกเข้าไปชิมความหวานภายใน รสชาติของ Vaudésir ที่เพิ่งดื่มกันไปหมาดๆยิ่งทำให้จูบในครั้งนี้หวานละมุนเป็นเท่าตัว มาร์คอยากจะโทษว่าเพราะเป็นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์อีกครั้งเขาจึงเผลอไผลไปกับสัมผัสของคนตรงหน้า แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันรู้สึกดีมากๆ

ดีจน “บางอย่าง” เริ่มตื่นตัวขึ้นมา

ลิ้นเล็กโต้ตอบอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ มาร์คยกแขนขึ้นคล้องคอคนเด็กกว่าให้เข้ามาแนบชิดกันมากขึ้น ปลายนิ้วเขี่ยหยอกไปตามท้ายทอยเบาๆโดยหารู้ไม่ว่านั่นยิ่งทำให้อารมณ์ของยูคยอมยิ่งโหมกระพือ ยูคยอมละริมฝีปากออกมาเพียงนิดก่อนตะโบมจูบเข้าที่ริมฝีปากบางสวยอย่างตะกละตะกลามจนคนโดนจู่โจมหายใจแทบไม่ทัน

“ไปที่ห้องนะ”

ยูคยอมเอ่ยเสียงพร่า กระชับเอวบางขึ้นแนบตัว ขาเรียวตวัดรอบลำตัวหนาโดยอัตโนมัติ ในทุกๆจังหวะก้าวเดินร่องสะโพกอิ่มจะเสียดสีกับส่วนแข็งขืนที่ดุนดันอยู่ภายใต้เสื้อคลุมเป็นระยะ ในขณะที่ริมฝีปากยังไม่ละออกจากกัน

“อ๊ะ”

ยูคยอมโยนร่างบางลงกับเตียงนุ่ม กายใหญ่ขึ้นคร่อมทับพร้อมกับปลดเสื้อคลุมอาบของร่างที่นอนระทดระทวยออกทันที

พลันลำคอก็รู้สึกแห้งผาก ยูคยอมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ถึงจะแอบจินตนาการช่วยตัวเองอยู่ทุกวันแต่พอมาเจอของจริงก็ทำเอามือไม้สั่นไปหมด

ผิวขาวเนียนละเอียด สะโพกกลมตึงรับกับเอวคอดกิ่ว หน้าท้องแบนราบที่มีกล้ามเนื้อขึ้นประปรายดูเซ็กซี่ โดยเฉพาะเม็ดทับทิมสีชมพูน่ารักที่ประดับอยู่บนแผ่นอกบาง ทุกสิ่งที่ประกอบเป็นมาร์คต้วนช่างสมบูรณ์แบบ

“ม มองอะไรนักหนาเล่า”

เพราะโดนสายตาร้อนแรงที่เต็มไปด้วยความต้องการโลมเลียตั้งแต่หัวจรดเท้า มาร์คจึงรู้สึกเหมือนถูกลวนลามทั้งๆที่ยังไม่ถูกสัมผัสตัวด้วยซ้ำ

“มาร์ครู้ตัวไหมว่าโคตรสวยเลยเลย”

แก้มเนียนขึ้นสีแดงปลั่ง ปกติมาร์คไม่ชอบให้คนชมว่าตัวเองสวยเท่าไหร่เพราะอย่างน้อยเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง แต่ไม่รู้ทำไมพอคำๆอันนั้นออกจากปากยูคยอมมาร์คกลับรู้สึกขัดเขินราวกับเป็นสาวน้อยแรกรุ่น

ยูคยอมก้มลงจูบแลกลิ้นอีกครั้ง ไล่ลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น มาร์คเกิดความรู้สึกแปล๊บเหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆช็อตไปตามตัวทุกครั้งที่ริมฝีปากหนาดูดดุนผิวเนื้อเนียนละเอียดจนเกิดร่องรอยสีกุหลาบ ในยามนี้ร่างกายของมาร์คถูกกระตุ้นอย่างง่ายดายเพียงเพราะคนๆนั้นคือยูคยอม

ปลายนิ้วเขี่ยยอดอกตึงแน่นจนแข็งสู้มือ ไม่รอช้าริมฝีปากร้อนครอบลงไปที่จุกนมสีสวยข้างที่ยังว่าง ดูดเลียจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ และปรนเปรอให้อีกข้างอย่างไม่น้อยหน้ากัน

“ฮื้อ…อึก…เสียว…”

เสียงครางหวานผะแผ่วดังขึ้นเป็นระยะ รู้สึกเสียวจนทนไม่ไหว จึงแอ่นอกให้รับสัมผัสมากขึ้นไปอีก
ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมองผลงานของตัวเอง แผ่นอกบางเต็มไปด้วยรอยแดงจางๆ หัวนมสีแดงสดราวกับลูกเชอร์รี่ที่ประดับบนวิปครีม มาร์คในตอนนี้ทั้งเย้ายวนและเซ็กซี่จนเสียจนน่ากินไปทั้งตัว

รู้สึกหวงแหนร่างกายนี้เหลือเกิน ไม่อยากให้ใครได้เห็นแม้แต่ปลายเส้นผม

ยูคยอมเฝ้ามองเรือนร่างอันสวยงามของผู้เป็นพี่มานานหลายปี ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ความรู้สึกชื่นชมแปรเปลี่ยนเป็นความหลงใหล นานวันเข้าจึงเกิดความรู้สึกอยากครอบครองจนถึงขั้นเก็บไปฝัน และทุกครั้งยูคยอมก็ต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวด เมื่อพบว่ามันเป็นเพียงความฝันที่ไม่อาจเป็นจริง

ยูคยอมแทรกลงไปตรงกลาง ขาเรียวสวยถูกจับให้แยกออก เผยให้เห็นแก่นกายสีสวยขนาดพอดีมือที่กำลังชูชันราวกับรอให้ไปสัมผัส

“อ่า…ยูคยอม…อื้อ…”

ชายหนุ่มก้มลงจูบที่ปลีน่องสวย ลากลิ้นร้อนผ่านจุดอ่อนไหวหลายต่อหลายครั้งจนร่างขาวเนียนบิดเร้าด้วยความทรมาน ปลายแก่นกายปริ่มน้ำทั้งๆที่ยังไม่ได้สัมผัส จนมาร์คเริ่มทนไม่ไหว กำลังจะเอื้อมมือลงไปช่วยตัวเองแต่ก็โดนคนขี้แกล้งยึดข้อมือไว้เสียก่อน

“ยูคยอม…อ้ะ!!”

มาร์ครู้สึกถึงลมหายใจร้อนผะแผ่วที่ส่วนปลายจนกระทั่งความอุ่นร้อนค่อยๆครอบลงมา มาร์คกระตุกเกร็ง เผลอขยุ้มศีรษะของคนที่อยู่หว่างขาตัวเองเต็มแรง ยูคยอมเองก็เหมือนจะต้องการแกล้งคนตัวเล็กให้ทรมานมากขึ้นไปอีกโดยการใช้มือกำรอบแก่นกายเล็ก ในขณะที่ริมฝีปากหนาครอบครอง ดูดกลืนไล้เลียตัวตนของมาร์คราวกับมันเป็นไอศรีมแสนอร่อย ไม่เว้นแม้แต่กระพรวนนิ่มทั้งสองข้าง

“ยูคยอม…ฮึก…ปล่อย…อ่ะ”
“หืม? ว่าไงนะครับ”

ยูคยอมผละออกมาเพียงชั่วครู่ก่อนจะละเลงลิ้นที่ส่วนปลาย และอมรอบท่อนเนื้อสีสวยอีกครั้ง มาร์คเชิดหน้าขึ้นร้องด้วยความเสียวกระสัน ขาทั้งสองข้างบีบเข้าหากันแน่นบ้างคลายบ้างตามแรงอารมณ์ จนในที่สุดของเหลวสีขาวข้นก็ถูกปล่อยออกมาเต็มโพรงปากร้อน และยูคยอมก็กลืนมันลงไปทุกหยาดหยด

“…หวานจัง”
“จะบ้าเหรอยูคยอม! มันสกปร----อ๊ะ!!!”

โดยที่ไม่ทันตั้งตัว ร่างเล็กจะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังพยายามแทรกเข้ามาในจีบสีสด ยูคยอมก้มลงใช้ลิ้นปาดเลียไปรอบๆบริเวณปากทางพร้อมกันนั้นก็ชำแรกเข้าไปภายใน เรียกเสียงครางกระเส่าจากผู้ถูกกระทำ

“ยูคยอม…มัน…ฮึก…เสียว…อ๊า…”

ไม่เคยคิดมาก่อนว่าการถูกปรนเปรอด้วยวิธีนี้จะทำให้รู้สึกดีขนาดนี้ แม้จะพยายามผลักไสในคราแรกแต่อีกไม่กี่วินาทีถัดมาก็ต้องเผลอแอ่นตัวให้ลิ้นร้อนๆได้เข้าไปภายในมากกว่านี้ รู้สึกเสียวจนต้องระบายอารมณ์กับผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ชั่วครู่ยูคยอมก็ผละออกมา ใช้ก้านนิ้วยาวค่อยๆแทรกเข้าไปแทนที่

“ม..มี..เจลหล่อลื่นไหม?”

ยูคยอมอมยิ้มน้อยๆ เพราะรู้ว่าสักวันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เขาจึงเตรียมพร้อมตลอดเวลา เจลหล่อลื่นถูกชโลมลงบนนิ้วจนชุ่มก่อนจะชำแรกเข้าไปในช่องทางอีกครั้ง

ตาคมมองนิ้วตัวเองที่ผลุบหายเข้าไปข้างในกำลังโดนช่องทางร้อนรัดแน่นจนแทบขยับไม่ได้

ถ้าได้เอา 'ไอ้นั่น' เข้าไปแทนจะรู้สึกดีขนาดไหนนะ..

แค่คิดส่วนล่างก็คับพองจนอึดอัด ยูคยอมใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่จัดการถอดปราการสุดท้ายจนส่วนแข็งขืนออกมาทักทายโลกภายนอก ในขณะที่นิ้วเรียวก็หมุนคว้างอยู่ภายใน ครูดผนังเนื้ออ่อนจนคนถูกกระทำรู้สึกเสียวปลาบไปทั่วร่าง
เมื่อสัมผัสได้ว่าคนใต้ร่างพร้อมแล้ว ยูคยอมจึงถอนนิ้วออกแล้วจ่อแก่นกายไปยังปากทางที่กระตุกรัวรอรับบางอย่างที่ใหญ่กว่าเข้ามาเติมเต็ม

“ด…เดี๋ยว”

คิ้วหนาเลิกขึ้นด้วยความสงสัย แต่ยังไม่ทันจะได้คำตอบก็โดนผลักลงไปนอนราบกับเตียง พร้อมกับร่างเล็กที่ขึ้นมาคร่อมทับตัวไว้

“ฉันจัดการเอง”

ยูคยอมมองการกระทำของคนอายุมากกว่าด้วยหัวใจที่เต้นรัว นี่มันเกินจากที่เขาจินตนาการไปมากทีเดียว ความตื่นเต้นทำให้แกนกลางลำตัวตึงเครียดกว่าเดิมจนแทบระเบิด มาร์คจับส่วนปลายแข็งขืนให้ตรงกับช่องทางรัก ก่อนจะค่อยๆแทรกตัวลงมาช้าๆ

ที่จริงมาร์คเคยศึกษาทฤษฎีเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าของเพศเดียวกันมาบ้าง(ทั้งรับและรุกแหละนะ…)ว่าถ้าฝ่ายรับได้เป็นฝ่ายคุมเกมส์เองในครั้งแรก หรือที่เรียกว่า on top จะไม่ค่อยเจ็บมาก แต่ถึงกระนั้นดูเหมือนว่าความใหญ่โตของอีกฝ่ายจะเริ่มเป็นอุปสรรคเมื่อเอาเข้าไปได้เพียงแค่ส่วนตัวมาร์คก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

“โอเคไหม?”

ยูคยอมเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ถ้าหากไม่ไหวจริงๆเขาก็ยินดีที่จะหยุดเพียงเท่านี้ แต่มาร์คก็ใช้สองนิ้วแหวกโพรงร้อนให้กว้างขึ้นจนตัวตนของยูคยอมสามารถเข้าไปได้จนเกือบหมด

แรงบีบรีดอย่างรุนแรงทำเอายูคยอมกัดฟันกรอด สัญชาตญาณดิบที่กดเอาไว้ถูกปลุกขึ้นมาทันที ความตั้งใจที่จะอ่อนโยนตั้งแต่แรกหายไปหมดสิ้น

“มาร์ค..ผมขอโทษนะ”
“อ๊า..!!”

ยูคยอมกดสะโพกอิ่มให้ลงมารับแก่นกายใหญ่จนสุดความยาว ความเจ็บจุกแล่นริ้วขึ้นสมองในทันที มาร์คน้ำตาคลอเบ้า ฝ่ามือเล็กทุบอกแกร่งเต็มแรง

ใบหน้าหล่อซุกลงที่ลาดไหล่เล็ก ข้างในโพรงนุ่มตอดรัดราวกับจะฆ่ากันให้ตาย เสียงหอบหายใจหนักดังไปทั่วห้อง ยูคยอมต้องใช้ความอดทนอย่างมากที่จะไม่กระแทกกายเข้าไปเพราะกลัวว่ามาร์คจะเจ็บ

ริมฝีปากพรมจูบไปทั่วไหล่บาง ใบหน้าหวาน และจูบซับน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย

“มาร์ค…อย่าเกร็ง…หายใจเข้าลึกๆ”

ยูคยอมโอบกอดร่างเล็กที่กำลังหอบหายใจแรงอย่างน่าสงสาร จวบจนมาร์คค่อยๆปรับลมหายใจได้ จึงเริ่มขยับกายเข้าออกช้าๆ

มาร์คค่อยๆขยับเอวให้รับเข้ากับจังหวะการเด้งสวนเข้าออกของคนใต้ร่าง ในช่วงแรกอาจจะมีติดขัดไปไปบ้าง แต่พอนานเข้าความเจ็บเสียดเริ่มหายไป เกิดความรู้สึกแปลกๆเข้ามาแทนที่ มาร์คได้รู้ในวินาทีนั้นเองว่า sex จริงๆเขาทำกันยังไง เมื่อเริ่มคุมจังหวะเองได้มาร์คจึงเริ่มขยับเข้าออกแรงขึ้น ประจวบเหมาะที่กับที่ยูคยอมเริ่มสาวเอวเข้ามาแรงและลึกกว่าเก่า

“อ๊ะ!!”

ใบหน้าสวยเชิดขึ้นยามตัวตนของอีกฝ่ายกระแทกเข้าที่จุดกระสันพอดี ยูคยอมยิ้มกริ่มจนมาร์คชักจะรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยอย่างไรพิกล

“ตรงนี้ใช่มั้ยมาร์ค”
“ยูคยอม…อะ…เดี๋ยวก่อน!อ๊า!!”

ไม่ทันขาดคำ เอวหนากระแทกกระทั้นเข้ามาเต็มแรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง เล่นงานจุดกระสันในทุกครั้งจนมาร์คครางลั่น ด้านในโพรงร้อนบีบรัดเป็นจังหวะ ความอุ่นนุ่มที่กำลังโอบรัดแก่นกายทำเอารู้สึกดีจนเจียนคลั่ง

“มาร์ค อึก…ตอดดีมาก อ่าส์…”
ทำไมต้องพูดจาลามกตอนนี้ด้วยวะ!

ดวงหน้าหวานขึ้นสีแดงจัด ทั้งเขินทั้งเสียวปนกันมั่วไปหมด ยิ่งทำให้ผนังอ่อนนุ่มบีบรัดท่อนเนื้อร้อนรุนแรง ยูคยอมซี๊ดปากด้วยความรู้สึกเสียวกระสัน เอวสอบกระเด้งสวนเข้าออกเร็วแรงกว่าเดิมเท่าพาเอาคนที่อยู่ด้านบนเผลอสบถคำหยาบด้วยภาษาบ้านเกิดไปหลายรอบ

“อ่ะ..อ๊า..จะเสร็จ…”
“อื้ม…พร้อมกันนะมาร์ค…”

มาร์คขยับสะโพกขึ้นลงรุนแรงจนตัวสั่นคลอน เสียงครางกระเส่าจากทั้งของร่างที่กำลังกอดก่ายนัวเนียสอดประสาน บดขยี้ริมฝีปากกันและกันอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย จวบจนกระทั่งถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ ร่างทั้งร่างกระตุกเกร็งก่อนของเหลวปริมาณมากจะถูกอัดฉีดเข้าเต็มโพรงร้อน และบางส่วนไหลย้อนออกมาตามง่ามขาขาว ในขณะที่มาร์คเองก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแกร่งเช่นกัน

ยูคยอมค่อยๆถอนกายออกมา ประคองร่างบอบบางให้ลงมานอนด้วยกัน แล้วป้อนจูบให้คนน่ารักไปอีก 1 ที โทษฐานทำตัวน่าฟัด(?)เกินเหตุ

“ขอโทษที ผมลืมใส่ถุงยาง.. โอ๊ย!”
“มาสำนึกได้ตอนนี้ก็สายเกินไปแล้วไอ้บ้า!”

มาร์คดีดหน้าผากคนสำนึกผิด(ช้าไปมาก)อย่างแรง อันที่จริงมาร์คก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะเราทั้งสองคนเคยตรวจเลือดตรวจสุขภาพมาแล้ว รับประกันความปลอดภัยทั้งคู่ แต่เพื่อความไม่ประมาทคราวหน้าคงต้องกำชับให้ยูคยอมอย่าลืมใส่มาด้วย

พอคิดถึงตรงนี้มาร์คก็หน้าแดงซ่าน ไม่ทันไรเขาก็คิดถึงคราวต่อไปเสียแล้ว ทำไมเป็นคนทะลึ่งแบบนี้เนี่ยมาร์ค!

“คิดอะไรอยู่มาร์ค อย่าบอกนะว่าจะเอาอีกรอบ ผมยังไหวนะ”
“จะบ้ารึไง! ไม่เอาแล้ว! ง่วง!”

-----อ่านต่อในเด็กดีนะคะ----
จิ้มๆเล้ย

วันเสาร์ที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2561

NC ชั่ววูบของคนบาป

"จะไปแล้วเหรอ"
อี๋เอินนั่งมองแผ่นหลังกว้างของชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็น "เจ้าชีวิต" ที่บัดนี้มีแต่รอยขีดข่วนเป็นทางยาว
จะเป็นฝีมือใครที่ไหนถ้าไม่ใช่เขาเอง
แขนแกร่งที่โอบรัดทำเอาร้อนรุ่มไปทั้งร่าง สะโพกสอบที่บดเบียดยัดเยียดความเป็นตัวตนเข้ามาอย่างรุนแรง อี๋เอินยอมรับว่าเขาพึงพอใจกับเซ็กส์ของเสี่ยหนุ่มมาก แต่ในข้อดีมักมีข้อเสียเสมอ

คือเสี่ยอิมไม่ชอบใส่ถุงยาง

ทุกครั้งอี๋เอินจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความอึดอัดในช่องท้องเนื่องจากสิ่งที่คั่งค้างในร่างกาย และนั่นทำให้เขาต้องเข้าเรียนสายเพราะมัวแต่จัดการเอามันออก

ครั้งนี้ก็เช่นกัน

อี๋เอินนั่งนิ่ง รอคอยจนกว่าเสี่ยหนุ่มจะใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองเสร็จ ท่าทางเหมือนแมวง่วงทำเอาคนมองยิ้มออกมา

"วันนี้ฉันมีธุระกับเสี่ยหวัง"

อี๋เอินพยักหน้าเนือยๆ ช่วงนี้แจบอมหรือเสี่ยอิมชอบไปพบปะสังสรรค์กับกับเสี่ยหวังหรือหวังเจียเอ๋อร์ เจ้าของคาสิโนที่ฮ่องกงบ่อยๆ คงจะตกลงร่วมทำอะไรกันสักอย่าง

แต่อี๋เอินไม่สนใจหรอก อันที่จริงเแจบอมจะไปทำอะไรที่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องของเขาอยู่แล้ว
เพราะเขามีหน้าที่ปรนเปรอความสุขให้ผู้ชายคนนี้เท่านั้น เราจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกันเด็ดขาด

แจบอมลงมานั่งซ้อนหลังอี๋เอิน จูบเบาๆที่ไหล่เปลือยเปล่า "แล้วฉันจะรีบกลับมา"

ไม่ต้องรีบก็ได้...อี๋เอินคิดแต่ไม่ได้พูดออกไป

จนกระทั่งร่างของเสี่ยหนุ่มลับตาไปแล้ว อี๋เอินจึงลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรหาเบอร์โทรศัพท์ที่ตอนนี่กลายเป็นเบอร์ favourite ของอี๋เอินไปแล้ว
"ฮัลโหล..ยูคยอมอ่า ฉันไม่ค่อยสบายเลย"
.
.
.
ไม่นานนักก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง อี๋เอินยิ้มอย่างพึงพอใจ แม้สีหน้าจะเรียบเฉยแต่เสียงหายใจหอบเหนื่อยก็เป็นหลักฐานอย่างดีว่าเจ้าตัวรีบมาหาเขาแค่ไหน

และนั่นทำให้หัวใจของอี๋เอินพองโตอย่างประหลาด

"ไม่สบายตรงไหนครับคุณอี๋เอิน" ยูคยอมเอ่ยถามอย่างสุภาพ ถ้าเป็นเด็กเสี่ยคนก่อนๆยูคยอมคงไม่แยแส ปล่อยให้รับชะตากรรมกันไปเอง แต่กับคนๆนี้ชายหนุ่มรู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรกเจอว่าไม่ธรรมดา

อาจเพราะอะไรบางอย่างที่ทำให้ยูคยอมรู้สึกทั้งเกรงกลัวและ "หลงใหล" ไปพร้อมๆกัน

"ฉันไม่สบายท้อง" อี๋เอินว่า พลางนอนตะแคง จงใจให้เสื้อคลุมที่ปิดสะโพกไว้อย่างหมิ่นเหม่ร่นลงมาจนเห็นอะไรต่อมิอะไรได้อย่างชัดเจน "เอาออกให้หน่อย"

ยูคยอมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับภาพที่เห็น สะโพกอวบอิ่มลอยเด่นอยู่ตรงหน้า และช่องทางสีสวยที่แม้จะโดนรุกรานไปหลายครั้งแต่ก็ยังคงปิดสนิท

"น้า..."
นัยน์ตากลมโตเว้าวอน แต่ยูคยอมเบือนหน้าหนีราวกับไม่อยากรับรู้ "ปกติคุณก็จัดการเองไม่ใช่เหรอครับ"
"ก็วันนี้ฉันไม่ค่อยสบายนี่ เมื่อยตัวไปหมดเลย" อี๋เอินพลิกตัวไปมาจนสายเสื้อคลุมหลุดเผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยแดงจางๆ "ขนาดพลิกตัวยังยากเลย ให้เอี้ยวตัวไม่ไหวหรอก"

ตอนนี้ทั้งเทวดาและซาตานกำลังต่อสู้กันในหัวอย่างหนัก ถ้าเกิดเสี่ยอิมรู้เข้าเขาคงไม่ตายดี แต่อีกใจหนึ่งก็ร่ำร้องอยากสัมผัสความหอมหวานตรงหน้าเหลือเกิน

และถ้าเขาได้ทำคงไม่หยุดแค่เอาออกให้แน่ๆ

แต่ยังไงเขาก็ไม่มีทางขัดคำสั่งคนตรงหน้าได้อยู่ดี
ยูคยอมถอนหายใจ พยายามตั้งสติและเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆเตียง จัดแจงเอาผ้าสะอาดมารอง
"เหมือนคุณครูดูแลเด็กอนุบาลเลย"
อี๋เอินเอ่ยเย้า ยูคยอมตวัดสายตาขึ้นมามองคนที่กลายเป็นเด็กอนุบาลให้ครูอย่างเขาดูแลก่อนจะก้มลงทำภารกิจของตัวเองต่อ

"เบาๆนะ..อ๊ะ!"

ยามที่ก้านนิ้วยาวรุกล้ำเข้ามาในร่างกาย อี๋เอินถึงกับร้องครางเสียงดัง ความเสียวกระสันแล่นไปตามเส้นประสาททั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว มันรุนแรงเสียจนอี๋เอินเผลอตอดรัดอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งนิ้วที่สองและสามตามมายิ่งรัดแน่นจนยูคยอมกัดฟันกรอด

"ยู..คยอม..อ๊า..."

อี๋เอินน้ำตาคลอหน่วย กัดริมฝีปากจนห้อเลือด น่าแปลกที่ครั้งนี้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย ความต้องการพุ่งสูงจนน่ากลัว ความรู้สึกราวกับกำลังแล่นลงบนรถไฟเหาะที่สูงชันก่อนที่ทุกอย่างจะสิ้นสุดลงเมื่อยูคยอมถอนนิ้วออกพร้อมกับสิ่งที่คั่งค้างในร่างกายไหลออกมาจนหมด

"หมดธุระแล้วผมขอตัว...."

ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะลุกออกจากเตียงจู่ๆร่างทั้งร่างก็โดนเหวี่ยงลงกับเตียงพร้อมกับร่างบอบบางที่ขึ้นมาคร่อมทับ อี๋เอินก้มลงช่วงชิงลมหายใจของคนตรงหน้าอย่างหิวกระหาย สะโพกนุ่มจงใจบดเบียดเข้ากับส่วนกลางลำตัวที่เริ่มดุนดันขึ้นมา ชั่วอึดใจเดียวจนกระทั่งยูคยอมเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกกลับบ้าง ริมฝีปากหนาดูดดุนเยลลี่หอมหวานจนแทบจะขาดติดปาก แทรกลิ้นเข้าไปชิมความหวานภายในที่ใฝ่ฝันมานาน ชายหนุ่มละริมฝีปากออกมาชั่วครู่ก่อนประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง และอีกครั้ง ฝ่ามือร้อนปัดป่ายสะเปะสะปะไปทั่วลำตัวขาวเนียน บีบเค้นอย่างมันมือ

วินาทีนี้ต่อให้อิมแจบอมเอาปืนมาจ่อหัว พวกเขาก็หยุดไม่ได้อีกแล้ว..

/fin

ไม่มีอะไรเลยจริงๆ เป็น NC ชั่ววูบมากๆ
ขอบคุณโครงเรื่องคุณ Moo_MinPG สำหรับแรงบันดาลใจในครั้งนี้
ถามว่ามีฉากต่อจากนี้มั้ย คำตอบคือ..จินตนาการเอาเองนะคะ 55555555

วันพุธที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2561

NC แก้บนโมเม้น 15/5/61

"แล้วผมจะทำให้มาร์คเห็นเดี๋ยวนี้แหละ"
"!!!!"
โดยไม่ทันตั้งตัวร่างทั้งร่างก็ลอยหวือจากพื้นโดยฝีมือเจ้าเด็กตัวแสบ และสิ่งที่ทำให้มาร์คเขินแทบจะมุดแผ่นดินหนีไม่ใช่แขนแกร่งที่โอบกอดเขาจนแทบจะจมเข้าไปในอกกว้างๆ แต่เป็นท่าอุ้มแบบเจ้าสาวนี่ต่างหาก!นี่เขาเป็นผู้ชายนะ!

ยูคยอมอมยิ้มเมื่อเห็นว่าคนในอ้อมกอดเงียบไป แม้จะมองไม่เห็นหน้าแต่ริ้วแดงที่พาดผ่านแก้มเนียนใสก็เป็นหลักฐานได้อย่างดี

"...น่ารักจัง"

เสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูเล็กที่บัดนี้แดงแจ๋ยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศ ลมหายใจของมาร์คสะดุดลงเพียงชั่วครู่ นัยน์ตากลมโตก็ต้องเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆยูคยอมก็โยนเขาลงกับเตียงกว้างขนาด 3 ฟุตก่อนร่างสูงใหญ่จะตามมาทาบทับแบบติดๆ
มาร์คเสมองไปอื่นอย่างคนไม่รู้จะเอาตาไปไว้ไหน แต่ก็โดนมือใหญ่พลิกใบหน้าให้มาเผชิญกันตรงๆ
ภาพที่สะท้อนจากนัยน์ตาสีรัตติกาลของคนตรงหน้ามีเพียงเขา...มาร์คต้วนคนนี้เท่านั้น

นิ้วเรียวไล้ไปตามกรอบใบหน้าหวานอย่างรักใคร่ ยูคยอมรู้ดีว่าคำพูดของเขาอาจไม่เพียงพอที่จะยืนยันความรู้สึกที่กำลังท่วมท้นอยู่ในอกตอนนี้

แต่เขาก็พร้อมจะพิสูจน์มันแล้วด้วยการกระทำ

ยูคยอมพรมจูบไปตามหน้าผากมน จมูกโด่งรั้น แก้มนวลเนียน แล้วหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่น กวาดต้อนน้ำหวานอย่างตะกละตะกลาม คนใต้ร่างก็โต้กลับอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดอย่างไม่มีใครยอมใคร

เสื้อผ้ากลายเป็นสิ่งไม่จำเป็นทันทีเมื่ออุณหภูมิร่างกายเพิ่มสูงขึ้นตามอารมณ์รักที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว มือสากบีบเค้นไปตามลำตัวจนผิวขาวๆขึ้นเป็นปื้นแดง ยูคยอมเปลี่ยนเป้าหมายมาดูดดุนสองจุกน่ารักที่กลางลำตัวแทน

"ค..คยอม"

มาร์คน้ำตาคลอ แผ่นอกบางกระเพื่อมอย่างรุนแรงราวกับต้องการกอบโกยพลังชีวิต ความเสียวกระสันเกิดขึ้นทุกจุดที่ลิ้นร้อนลากผ่าน

ปราการสุดท้ายที่บางเบาจนเห็นเป็นรูปร่างของบางสิ่งที่คับพองอยู่ภายใต้ ริมฝีปากหนาไม่รอช้าครอบครองไล้เลียจนเนื้อผ้าเปียกชุ่ม มาร์คจิกปลายเท้าลงกับเตียงอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ นี่มันดีเกินไปจนเขาแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว

แต่ในขณะที่กำลังจะถึงจุดไคลแม็กซ์คนเด็กกว่าก็หยุดการกระทำทั้งหมดลงเอาดื้อๆจนมาร์คถึงกับสบถออกมาด้วยความขัดใจ
แต่ก็อารมณ์เสียได้ไม่นาน เมื่อบ็อกเซอร์ตัวจิ๋วถูกถอดทิ้งอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสัมผัสเปียกชื้นบริเวณกลางลำตัวอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นอีกต่อไป ลิ้นร้อนโลมเลียมันราวกับเป็นไอศครีมแท่งโปรด ไม่เว้นกระพรวนนิ่มทั้งสองข้าง มาร์คเผลอขยุ้มศีรษะของคนที่กำลังปรนเปรอให้เขาอย่างถึงอกถึงใจกดให้ลงต่ำกว่านี้อีก เสียงซี๊ดซ้าดกระตุ้นอารมณ์หลุดออกมาเป็นระยะ

แล้วเขาก็เสร็จคาปากยูคยอมจนได้

หยาดน้ำรักไหลย้อยออกมาที่มุมปากดูลามกอย่างไรบอกไม่ถูก ยูคยอมเงยหน้าขึ้นมาป้อนจูบให้คนน่ารักที่ตอนนี้ตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด หลอกล่อให้ลุ่มหลงกับสัมผัสวาบหวามก่อนที่จะอาศัยจังหวะสอดนิ้วเข้าไปในรูจีบสีสดทีเดียวสองนิ้ว

"อ๊ะ!"

ปลายนิ้วร้ายครูดไปตามแนวเส้นประสาทบริเวณผนังอ่อนนุ่ม กระทุ้งเข้าออกจนกระแทกเข้าที่จุดศูนย์รวมความรู้สึกภายในพอดี ปลุกเร้าอารมณ์ให้โหมกระพืออีกครั้ง มือเรียวประสานเข้ากับมืออีกข้างที่ยังว่างของยูคยอม บีบแน่นขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูง

"มาร์ค...ผมขอนะ..."

น้ำเสียงสั่นพร่าบ่งบอกว่าเจ้าตัวก็กำลังอยู่ในช่วงขีดสุดของอารมณ์เช่นกัน กางเกงยีนส์สีซีดถูกปลดออกอย่างลวกๆ แกนกายใหญ่จ่อเข้าบริเวณปากทางสีหวานที่กระตุกรัวราวกับรอบางอย่างเข้าไปเติมเต็มด้านใน

มาร์คปรือตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาคนตรงหน้า แม้อารมณ์จะมาเต็มที่แล้วแต่ในส่วนลึกมาร์คก็ยังกลัว เขาห่างหายจากเรื่องแบบนี้มานานหลายปีนับตั้งแต่เลิกกับยูคยอม และแน่นอนว่ายูคยอมสัมผัสถึงกระแสความกังวลใจของคนตัวเล็ก จึงเผยรอยยิ้มออกมาบางเบา พร้อมกับสอดแขนเข้าไปรองบริเวณท้ายทอยและจูบหน้าผากมนอย่างอ่อนโยนเพื่อตอกย้ำความมั่นใจว่าเขาจะทะนุถนอมมาร์คอย่างดีที่สุด มือใหญ่หยิบเจลหล่อลื่นขึ้นมาชโลมแก่นกายแข็งขืนก่อนดันสะโพกเข้าไปช้าๆ มาร์คหลับตาปี๋ยามตัวตนของอีกฝ่ายค่อยๆแทรกเข้ามาภายใน

ความคับแน่นทำเอายูคยอมแทบขยับต่อไม่ได้ เสียงกระซิบแผ่วเบาพร่ำบอกให้ร่างเล็กผ่อนคลายลงหน่อย แต่ความเจ็บปวดราวกับร่างกายจะฉีกขาดพาลทำให้น้ำตาไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ชั่วขณะหนึ่งในห้วงความคิดสั่งให้เพียงหยุดแค่นี้ มาร์คพยายามถดหลังหนีแต่ก็ถูกยึดสะโพกอิ่มไว้แน่น เพราะถ้าจะให้ยูคยอมหยุดตอนนี้เขาเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน

แขนแกร่งเปลี่ยนมาโอบกอดร่างบอบบางไว้ทั้งตัว จูบซับน้ำตาปลอบโยน แล้วเลื่อนลงมาแตะย้ำๆที่ริมฝีปากฉ่ำน้ำจนมาร์คเริ่มผ่อนคลายมากขึ้น ร่างเล็กค่อยๆผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆจนยูคยอมเข้ามาได้ครึ่งหนึ่ง แต่ให้ตายสิ แค่นี้มาร์คก็อึดอัดจะแย่ คงต้องโทษขนาดของเจ้าเด็กนี่ที่ใหญ่เกินมาตรฐานไปสินะ

"ให้ผมหยุดก่อนไหม"

เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง แม้ใจจะอยากกระแทกกายเข้าไปมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่อยากทำให้ให้มาร์คเจ็บ...อยากให้มันเป็นความทรงจำดีๆ เป็น sex ที่ดีระหว่างเราสองคน

มาร์คไม่ตอบ แขนเรียวคล้องคอหนาให้ลงมาหากัน แต้มจูบแผ่วเบาที่แก้มสากทั้งสองข้างเป็นเชิงอนุญาตให้ทำต่อได้ จนกระทั่งยูคยอมไสกายเข้ามาจนสุด ค้างเอาไว้เพียงชั่วครู่ก่อนจะเริ่มขยับกายช้าๆ

ความเจ็บปวดในคราแรกเริ่มหายไป ความรู้สึกวาบหวิวในช่องท้องเริ่มเข้ามาแทนที่ยามท่อนเนื้อร้อนสูบเข้าออกในช่องทางคับแคบ

"อ๊ะ!"

มาร์คสะดุ้งเฮือกจากแรงกระแทกตรงจุดกระสันอย่างพอดิบพอดี เมื่อเห็นปฏิริยาเช่นนี้ เอวสอบจึงเริ่มสาวเข้าออกด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นกว่าเดิม ความอ่อนนุ่มที่กำลังตอดรัดส่วนสำคัญราวกับจะฆ่ากันให้ตายทำเอายูคยอมแทบจะเสร็จสมเดี๋ยวนั้น

"ยู..คยอม...อื้อ! อ๊ะ!"

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง แรงกระแทกจากคนที่กำลังมัวเมาในกามารมณ์จนหัวสั่นคลอน รู้ตัวอีกทีมาร์คก็จิกปลายเล็บแหลมลงกับแผ่นหลังกว้างจนได้เลือด รู้สึกดีจนต้องกดสะโพกไปตามจังหวะการกระแทกเพื่อให้แก่นกายร้อนแนบชิดกับจีบสีสดมากขึ้น ร่างกายของทั้งคู่เข้ากันได้อย่างไม่มีที่ติ

ยูคยอมยกขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่กว้าง ลิ้นสากเลียเข้าที่ข้อเท้าเล็กไล่จูบไปตามนิ้วเท้าอย่างไม่นึกรังเกียจ ในขณะที่ท่อนล่างก็ทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

"ฮึก...มะ..ไม่เอา"

น้ำเสียงสั่นเครือพาให้การกระทำหยุดชะงักลง ยูคยอมจ้องมองใบหน้าหวานของผู้เป็นพี่ที่บัดนี้น้ำใสๆคลอเบ้าในดวงตาแล้วยิ้มออกมา

"อย่าคิดว่ามันเป็นการหยามเกียรติผมเลยครับ"
"เพราะผมเลือกแล้ว"
"ผมจะซื่อสัตย์กับมาร์คตลอดไป"

ริมฝีปากหนาประทับจูบลงไปบนรอยสักรูปไม้กางเขน ราวกับจะยืนยันคำสาบานต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า มาร์คสะอื้นไห้ไม่ใช่เพราะความเสียใจ หากเกิดจากความตื้นตัน เขารับรู้ถึงความรู้สึกทั้งหมดของยูคยอม นับตั้งแต่นี้จะไม่มีอะไรมาพรากเราสองคนได้อีก

บทเพลงรักที่ไพเราะที่สุดในโลกดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย ทุกจังหวะบทขยี้จุดกระสันภายในจนกลั้นเสียงครางหวานเอาไว้ไม่อยู่ ร่างกายกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในโพรงร้อนทุกหยาดหยด เช่นเดียวกับมาร์คที่ปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาจนเลาะหน้าท้องแกร่ง

ร่างของคนเด็กกว่าทรุดทรงทับร่างของมาร์ค กำปั้นเล็กๆทุบที่แขนของคนที่นอนทับมาเต็มแรง

"หนัก"

ยูคยอมหัวเราะ อา..นี่เขาไม่ได้หัวเราะแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ แค่ได้เห็นสีหน้าง้ำงอของมาร์คเขาก็มีความสุขแล้ว
ยูคยอมก้มฟัดแก้มนิ่มทั้งสองข้าง และตักตวงความหวานจากกลีบปากอิ่มอย่างไม่รู้จบ

อื้อ

มาร์คส่งเสียงอื้ออึงประท้วงเมื่อบางอย่างที่ควรสงบไปตั้งนานแล้วกลับตื่นตัวขึ้นอีกครั้งภายในร่างกายเขา ยังไม่วายคนขี้แกล้งเริ่มขยับเข้าออกช้าๆพาให้เสียวท้องน้อยเล่นๆ

"...อีกรอบนะ"

แล้วมาร์คจะทำอะไรได้นอกจากปล่อยให้ยูคยอมเอาแต่ใจกับตัวเองอีกครั้ง และอีกครั้ง...

FIN

ดูเหมือนน้องจะมีพัฒนาการความหื่น(?)ขึ้นเป็นลำดับมั้ยนะ เรื่องแรกยังใสๆอยู่เลย 555555555
จริงๆร่างไว้นานแล้วตั้งแต่เห็นรอยสักของน้องคยอม และพอเห็นโมเม้นเมื่อวานก็ อื้ม เอาวะ!
NC ครั้งแรกในชีวิต แต่งยากมากๆ ㅠㅠ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ/โค้ง
Enjoy reading ค่ะ