NC I'm here for you

สิ้นสุดประโยคท้าทาย จึงได้ทีจัดการลงโทษกลีบปากอิ่มช่างเจรจาด้วยการบดขยี้มันลงไปอย่างรุนแรง

ได้ยินเสียงอีกฝ่ายครางอือในลำคอด้วยความพอใจ แขนเรียวยกขึ้นมาคล้องคอให้แนบชิดกันมากขึ้น ลำตัวบดเบียดจนเนื้อผ้าเสียดสีกัน

เขี้ยวคมฝังลงมาที่ต้นคอขาวผ่องจนเจ็บจี๊ด มาร์คคิดว่ายูคยอมอาจจะเป็นหมาไปแล้วจริงๆ เพราะหลังนั้น ลิ้นสากก็เลียเข้าที่บาดแผลคล้ายปลอบประโลม ก่อนใบหน้าคมจะเคลื่อนเข้ามาใกล้ มอบสัมผัสร้อนแรงให้อีกครั้ง รับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดของตัวเองผ่านรสจูบ อ่า.. ให้ตายสิ จบงานนี้เขาคงต้องลงโทษเจ้าหมาตัวนี้เสียหน่อยแล้ว  มีอย่างที่ไหนแว้งกัดเจ้าของได้ขนาดนี้

ในวินาทีที่เผลอเอนตัว แขนแกร่งก็กระชากให้ลงมาหากัน มาร์คตวัดสองขารัดรอบเอวของอีกฝ่ายทันที ยูคยอมประคองคนพี่ให้เข้ามาในห้องนอนในขณะที่ริมฝีปากยังคมโรมรัน ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนจะเหวี่ยงร่างเล็กลงบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมทันที

นัยน์ตาฉ่ำน้ำหยาดเยิ้มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ มาร์คจ้องมองบางอย่างที่ดุนดันเนื้อผ้าขึ้นมาจนเป็นรูปร่าง เพียงแค่เอื้อมมือไปสัมผัสก็รู้สึกได้ถึงความแข็งขืนและร้อนผ่าวอยู่ภายใต้แล้วก็ได้แต่เลียริมฝีปากด้วยความกระหาย ขณะที่ความเป็นชายถูกปลดปล่อยออกมาทันทีที่มือเรียวรูดซิบกางเกงลง

ยูคยอมคำรามเสียงต่ำ ฝ่ามือนุ่มชักรูดไปตามลำท่อนอวบ พร้อมกับปากเล็กเข้าครอบครองความใหญ่โตจนมิดลำ

 "อึก.."

ความอุ่นชื้นที่โอบล้อมตัวตนเอาไว้ในขณะนี้ให้ความรู้สึกสุดยอดเกินคำบรรยาย ยูคยอมสอดมือเข้าลูบไล้กลุ่มผมนุ่มอย่างเผลอใผล ก่อนจะเผลอขยุ้มมันสุดแรงเมื่อปลายลิ้นเล็กสะกิดเข้าที่ส่วนปลาย

“อ่ะ...มาร์ค...”

รู้สึกเสียวจนต้องจิกปลายเท้าลงกับพื้น มาร์คยังคงปรนเปรอเขาได้อย่างดีเยี่ยม ลิ้นเล็กไล้เลียไปตามลำท่อนบวมเป่ง ไม่ว่างเว้นถึงลูกกลมๆทั้งสองข้าง จนความเสียวซ่านพุ่งสูงขึ้นจนเกือบถึงขีดปรอท แต่ถึงอย่างนั้นยูคยอมกลับรู้ว่าตอนนี้สมาธิของอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ที่เขาเท่าไหร่นัก

หัวใจของมาร์คไม่ได้อยู่ตรงนี้

คิดได้ดังนั้นเอวสอบถึงกระทุ้งเข้าไปจนมาร์คสำลักน้ำตาไหล ท่อนเนื้อร้อนขยายใหญ่ในโพรงปากเล็กจนคับแน่น มือใหญ่จับใบหน้าหวานให้ห่างออกจนเกิดเสียงดังบ๊วบ เขาผลักร่างขาวที่ตอนนี้ขึ้นเป็นสีแดงจัดให้นอนแผ่ลงกับเตียง ยกขาเรียวให้ขึ้นมาพาดไหล่ทั้งสองข้าง ก่อนจะชักรูดส่วนแข็งขืนที่ตึงเครียดเต็มทนจ่อเข้าที่ปากทาง แล้วค่อยๆดันส่วนปลายหัวบานเข้าไป

เพราะไม่ได้ตระเตรียมไว้ก่อนช่องทางจึงฝืดเคือง มาร์คบีบรัดเขาจนแทบจะหายใจไม่ออก ยูคยอมสูดปากซี้ดขณะดันตัวตนเข้าไป ตาคมก็คอยจดจ้องสีหน้าของอีกฝ่ายไม่วางตา

ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ ริมฝีปากอิ่มขบกันแน่นจนห้อเลือด ยูคยอมไม่ได้ปรารถนาให้มาร์ครู้สึกเช่นนั้น เขาเพียงแค่อยากดึงสติมาร์คให้สนใจเขา..สนใจการร่วมรักตรงหน้าเท่านั้น เขาจึงก้มไปมอบจูบหวานๆเพื่อดึงความสนใจ

โดยไม่ทันได้ตั้งตัว ยูคยอมสวนเอวเข้าไปอย่างแรงจนคนใต้ร่างสะดุ้งเฮือก ก่อนจะเร่งความเร็วตั้งแต่เริ่มจนทั่งร่างสั่นคลอนไปตามจังหวะกระแทก หน้าท้องแกร่งกระทบความนุ่มหยุ่นจนเกิดเป็นเสียงเนื้อกระทบกันฟังดูหยาบโลน

มาร์คบอกไม่ถูกว่าควรต้องรู้สึกอย่างไร  เพราะยูคยอมรุนแรงกว่าทุกครั้ง ยิ่งเมื่อสบเข้ากับสายตาคมกริบราวกับหมาป่ากำลังออกล่าเหยื่อ เขายิ่งตัวสั่นความหวั่นเกรง

แต่ในขณะเดียวกันก็ตื่นเต้นจนเผลอบีบรัดตัวตนของยูคยอมอย่างแรง

“Hey…”

“…”

“focus on me”

“อ๊ะ!!”

พูดจบเอวสอบก็กระแทกเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้โดนจุดกระสันจนมาร์คกรีดร้องออกมาเสียงดัง

สติสัมปชัญญะของมาร์คถูกช่วงชิงไปอีกครั้ง ราวกับร่างกายไม่เป็นของตัวเอง ไม่ว่าจะถูกจับให้อยู่ท่าไหนก็ไปตามแต่ที่อีกคนต้องการอย่างง่ายดาย ขณะที่ท่อนเนื้อร้อนยังคงสูบเข้าออกอย่างจวบจ้วงรุนแรง ยูคยอมพลิกร่างปวกเปียกให้หันหลังกลับ ยกสะโพกขาวอวบขึ้นจนเห็นช่องทางสีแดงก่ำที่ยังคงชุ่มฉ่ำจากน้ำรักก่อนหน้า เขาก้มลงดูดเลียมันอย่างตะกละตะกรามราวกับคนอดอยากจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ ยิ่งทำให้มาร์คกระตุกเกร็งไปทั่งร่าง ทำได้เพียงเชิดหน้าครางเสียงอ่อนคล้ายลูกแมวบาดเจ็บกำลังร้องขอความเห็นใจจากหมาป่าใจร้าย

แต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะสนใจ เขาหยัดตัวขึ้น ส่งความแข็งขืนเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอีกครั้ง มันบีดรัดเขาทันทีที่เริ่มรุกล้ำเข้าไปจนยูคยอมคำรามเสียงต่ำด้วยความพึงใจ ก่อนจะถอนกายออกจนเกือบสุดและกระแทกเข้าไปอีกครั้ง รุนแรงสลับเชื่องช้าราวกับจะแกล้งกัน บทจะแรงก็หายใจแทบไม่ทัน บทจะช้าก็ช้าเสียจนมาร์คต้องขยับสะโพกเข้าหาความใหญ่โตเสียเอง

“ยูคยอม ฮื้อ… !”

มาร์คครางฮืออย่างขัดใจเมื่อฝ่ามือใหญ่เลื่อนเข้ามากุมส่วนอ่อนไหวด้านหน้า ขัดขวางไม่ให้เขาไปถึงจุดหมาย ในขณะเดียวกันที่คนเด็กกว่าจงใจเน้นย้ำลงไปที่จุดอ่อนไหวซ้ำๆจนมาร์คสะอื้นไห้ด้วยความกระสันซ่าน ไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืน

มาร์ครู้ซึ้งได้ในวินาทีนั้นเอง นี่เป็นบทลงโทษจากยูคยอม

“ยูคยอม…ได้โปรด…”

เสียงทุ่มหวานสั่นเครือ แขนแข็งแรงโอบร่างของผู้เป็นพี่จนแทบจะจมลงไปกับอกกว้าง จังหวะกระทั้นกายยังคงไม่ลดลง กลับกันมันยิ่งถี่เร็วใกล้เมื่อจะถึงฝั่งฝัน ยูคยอมขบกัดใบหูนิ่มที่ขึ้นสีแดงจัด กระซิบแผ่วเบา

“มาร์คต้องสัญญากับผมก่อน..”

“อะ..ไร…"

“ว่าหลังจากนี้จะเล่าให้ผมฟังทุกอย่าง”

มาร์คส่ายหน้าปฏิเสธ คนตัวเล็กใจแข็งจนถึงวินาทีสุดท้าย ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่คาดการณ์ไว้นัก ยูคยอมจึงเลียเข้าที่ลำคอขาว พร้อมกับเพิ่มแรงบีบรัดที่ฝ่ามือ ใช้นิ้วโป้งขยี้ที่ส่วนปลายหัวบานจนมาร์คดิ้นพล่าน ตัวสั่นคล้ายลูกนกดูน่าสงสาร

“ฉะ..ฉัน..ฮึก..สัญญา...ได้โปรด..”

มาร์คหันกลับไปมองคนด้านหลัง นัยน์ตากลมคลอหน่วยไปด้วยหยดน้ำตาที่ไหลกลิ้งลงมาตามแก้มเนียน ยอมแล้วซึ่งทุกอย่าง ขอเพียงแค่อีกฝ่ายช่วยปลดปล่อยเขาออกจากความทรมานนี้เสียที

อีกฝ่ายกระตุกยิ้ม ยามนี้มาร์คทั้งน่ารักน่ารังแกเสียจนอยากจะรุนแรงใส่มากกว่านี้ แต่สุดท้ายก็ยอมปล่อยมือจากแท่งเนื้อน่ารักพอดีมืออย่างนึกเสียดาย เพราะเท่านี้ก็คงเพียงพอแล้วสำหรับบทลงโทษคนขี้ดื้ออย่างมาร์ค

ทันที่ได้รับอิสระ ความเสียวกระสันแล่นไปทั่วร่างอย่างควบคุมไม่อยู่ ราวกับมีคลื่นใต้ขนาดใหญ่มวนอยู่ภายในท้อง ก่อนความต้องการจะสิ้นสุดพร้อมกับหยาดน้ำขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาเต็มที่นอน เช่นเดียวกับความรู้สึกอุ่นวาบในช่องท้องยามที่อีกคนฝังตัวตนเข้ามา